dinsdag 14 september 2010

gewoon gaan! gewoon rust ?

gewoon gaan.
Zo was mijn leven altijd, gewoon doen.
En ik deed dat ook..

In december werd ik in mijn nekvel gegrepen (zo voelde het echt).
HO STOP!! Nu was het aan God.. Het werd tijd voor HEM!
en pfff wat een tijd kwam daar..
Ik ging door een heel diep dal, echt heel diep.
Geloof me, ik heb al best wel het een en ander meegemaakt, maar dit ging zo diep.

Nu ben ik aan het herstellen... steeds vaker komt het gevoel dat ik weer meer kan ondernemen.
Waar ik ontzettend dankbaar voor ben.
(ondertussen luister ik naar een liedje "God laat mij leven.. mijn leven aan U toevertrouwd!" bijzonder)
Maar zoals ik in mijn vorige blog al schreef weet ik niet goed (helemaal niet) wat ik leuk vind. Ik vind alles wel een beetje leuk, geen echte hekel aan dingen.. maar ook geen echte uitdagingen.
Er zal een moment komen dat ik weer zal moeten werken. Maar welke richting? terug naar wat ik deed??
hmm ik weet het niet, ach het is wel leuk, maar misschien is er iets wat meer bij mij past, en waar minder valkuilen voor mij inzitten.
maar wat??
ik bid.. ik bid.. maar ik weet het echt niet.

zou ik dan gewoon moeten afwachten? zoals Paulus die niet verder kon en afwachtte?? (hand 16:7)
wat is dat .. dat ik/wij vragen en altijd meteen antwoord verwachten.. willen..

Heer maak mij geduldig.
Dank U dat ik van deze tijd mag genieten, van het niets hoeven..
Van het tot rust komen.
Dank U dat u mij in mijn nekvel greep.
Dank U dat ondanks dat het soms zo verschrikkelijk pijn doet,

 U mij kneed zoals het klei in de hand van de pottenbakker..

8 opmerkingen:

  1. Dat gevoel niet te weten wat je wilt had ik op mijn 45e. Toen ging ik naar een cursus van vrouw en werkwinkel(heette dat toen) Waar we samen met andere dames en een begeleidster uitzochten waar je goed in bent, waar je ambities liggen. Bij mij kwam aktiviteitenbegeleidster en de verzorgende beroepen er uit. Ik koos voor de verzorging omdat ik voor aktiviteitenbegeleiding nog een cursus van 4 jaar moest volgen en dat zag ik niet zitten. Misschien is dat ook wat voor jouw als er nog zoiets bestaat. Vast wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als God je in je nekvel grijpt (zoals jij dat omschrijft) is dat zeker met een bedoeling. Ik heb dat zelf meegemaakt zo rond mijn 40ste, ik ben een jaar uit de running geweest. In dat jaar is er heel veel gebeurd, maar de mijlpaal was mijn bekering! Ik wist ook dat ik ander werk zou gaan doen, maar ik had nooit kunnen verwachten dat ik boeken zou gaan schrijven over de bijbel (in het engels nog wel)... maar bij God zijn alle dingen mogelijk. Binnenkort komt mijn 4e boek uit, ik schrijf sinds een aantal jaren een maandelijkse column voor Opwekking Magazine en ben momenteel ook bezig met het samenstellen van een aantal NL bijbelstudiegidsjes...
    De periode waar je nu in zit (je voelt je beter maar weet niet wat de volgende stap is) is een heel belangrijke periode. Probeer inderdaad geduldig te zijn en te letten op deuren die voor je open gaan. God zal het echt aan je laten zien, Hij houdt ons niet voor de gek! Achteraf zal je ook zien dat dit een heel spannende periode is... de hele wereld ligt immers voor je open! Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. dankjewel, wijze woorden.
    zo voelt het echt, al weet ik dat ik nog niet beter ben, het herstel is gaande..

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik volg al een tijdje je blog en was heel benieuwd wanneer je meer los ging laten over je moeiten. Over dat wat je hebt doorgemaakt.

    Dat dal heb ik ook doorgemaakt! Ik wil je hiermee graag laten weten dat je niet de enige bent die dit doormaakt/heeft doorgemaakt.

    Het is misschien moeilijk uit te leggen wat het met je doet, maar ik begrijp het wel. Elke dag was ik op zoek naar mezelf. Het kwam heel langzaam terug.

    Binnenkort schrijf ik hier iets over op mijn blog!

    Gods kracht en wijsheid, maar vooral geduld toegewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kom via,via op je blog terecht.
    En wat herken mezelf erin, steeds dat moeten,moeten,moeten.
    Maar wat bijzonder dat we toch Gods hand mogen blijven zien.

    Liefs Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bedankt voor je reaktie.
    En mijn man werkt in de schuldhulpverlening.
    Wat betreft het wachten op een kindje, dat heeft heel wat tranen gekost.
    En op een dag was ik zomaar zwanger, niets doktoren, alleen God heeft het gedaan.
    En dat wonder mag ik nu elke dag voor me zien.
    Voor Hem is alles mogelijk.

    GRoeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo herkenbaar God geeft aan wanneer het zijn tijd is.
    Eind december ging het mis met mij,nadat ik al maanden niet meer dan 2 uur per nacht sliep werd ik depressief.O wat ben ik daar ziek van geweest, hulp gezocht.
    Ineens was daar een stemmetje wat zei je weet waar jij je hulp moet zoeken.
    Ik heb hem weer gevonden in mij Heer en nu gaat het weer goed met mij.
    De naam van je weblog zegt genoeg, het komt goed als je God echt de ruimte geeft.
    Wens je Godszegen Marlie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. bedankt voor alle bemoedigende reacties :)

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn dat je een bericht achterlaat, helemaal fijn wanneer je je naam achterlaat.